Rooms-Katholieke Kerk

De Rooms-Katholieke Kerk is met meer dan 1,2 miljard volgelingen het grootste kerkgenootschap ter wereld en noemt zichzelf vaak kortweg de Kerk. Het hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk is de paus.

De Rooms-Katholieke Kerk beroept zich op het Oude (inclusief de Deuterocanonieke boeken) en het Nieuwe Testament van de Bijbel, op de katholieke traditie en op het leergezag van Rome. De Kerk heeft het verloop van de geschiedenis van de mensheid, met name in de westerse wereld, in belangrijke mate mede bepaald. Vanaf de invoering van het leenstelsel in de vroege middeleeuwen, tot aan de Napoleontische tijd, belichaamde ze in West-Europa behalve religieuze ook soms politieke macht. Tegenwoordig is de paus, de bisschop van Rome, ook soeverein van Vaticaanstad en is zijn wereldlijke macht beperkt. Zijn spiritueel leiderschap en moreel gezag reiken wereldwijd.
 
De huidige paus is sinds 13 maart 2013 paus Franciscus.[1]

(bron: Wikipedia)

Protestantisme

Het protestantisme is een van de drie grote stromingen binnen het christendom, naast het rooms-katholicisme en de oosters-orthodoxe kerken. De stroming ontstond nadat leerstellingen en praktijken in de middeleeuwse katholieke kerk in West-Europa van binnenuit weerstand begonnen op te roepen. De reactie die dat teweegbracht en die aanving in de vroege 16e eeuw, is bekend geworden als de reformatie.

Het Samen op Weg-proces is de naam van de pogingen tot nauwere samenwerking van de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk in Nederland sinds 1961. Deze kerken werden de Samen op Weg-kerken genoemd. Per 1 mei 2004 resulteerde dit in de fusie van de kerken tot de Protestantse Kerk in Nederland.

De Nederlandse Hervormde Kerk was sinds 1816 de naam voor de Nederduits(ch)e Gereformeerde Kerk die tijdens de Tachtigjarige Oorlog de officiële kerk van de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden was geworden. Vóór 1816 luidde de naam van dit kerkgenootschap voluit de Nederduitse Gereformeerde Kerk. In 1816 werd de naam van deze organisatie officieel Nederlandsche Hervormde Kerk en naderhand (bij een nieuwe spelling) Nederlandse Hervormde Kerk. Op 1 mei 2004 is de Nederlandse Hervormde Kerk met de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk opgegaan in de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).

De Gereformeerde Kerken in Nederland (GKN), vaak eenvoudigweg aangeduid als de Gereformeerde Kerk, in de volksmond ook wel "gewoon gereformeerd" genoemd en onder vrijgemaakten aangeduid als "synodalen" of "Gereformeerd synodaal", was tot 1 mei 2004 een Nederlands gereformeerd kerkgenootschap. Vanaf die datum zijn de GKN opgegaan in de PKN: De Protestantse Kerk in Nederland (in dagelijks spraakgebruik vaak afgekort tot Protestantse Kerk), dat daarmee het grootste protestantse kerkgenootschap in Nederland werd. De fusie bestond uit de drie Samen op Weg-kerken: de Nederlandse Hervormde Kerk, de Gereformeerde Kerken in Nederland en de Evangelisch-Lutherse Kerk in het Koninkrijk der Nederlanden.

(bron: Wikipedia)

Doopsgezinden

De doopsgezinden, ook wel mennonieten, mennisten, menisten, dopers of dopersen genoemd, vormen de Nederlandse tak van een van oorsprong radicaal reformatorische stroming van protestantse christenen, die zich afsplitste van de zwingliaansereformatie, begin 16e eeuw, en die internationaal meestal als de stroming der mennonieten aangeduid wordt. Ze zijn vooral te vinden in Friesland, de IJsselsteden, en (Noord-)Holland.
Mennonieten zijn de volgelingen en geestverwanten van Menno Simons (1496-1561) die naast de bekende kerkhervormers als Luther, Calvijn en Zwingli in zeker opzicht de enige Nederlandse kerkhervormer is.
Menno Simons, geboren in Witmarsum in Friesland, was na 1536 vooral actief in Friesland en Groningen, tot in wat nu Nedersaksen en Sleeswijk-Holstein in Duitsland is.

De benaming (weder)dopers heeft te maken met hun specifieke kijk op de doop. In plaats van kinderen te laten dopen, kennen zij slechts de (volwassenen)doop op vrijwillige basis. Bij de doopsgezinden schrijft diegene die zich wil laten dopen, en die daarmee ook als volwaardig lid toetreedt tot de betreffende plaatselijke gemeente, haar of zijn eigen belijdenis.
Verhoudingsgewijs worden veel van deze gemeenten voorgegaan door vrouwelijke predikanten. De doopsgezinde Kerk was de eerste kerk in Nederland die eind 19e eeuw haar predikantenopleiding openstelde voor vrouwen. De eerste vrouw die in Nederland predikante werd, was de doopsgezinde Anne Zernike. Zij werd in 1911 predikante in de Friese plaats De Knipe, gemeente Heerenveen.
Voorgangers van de remonstrantse Kerk en van doopsgezinde gemeenten zegenden als eersten homohuwelijken in: op informele wijze al bij partnerschapsregistratie en formeel na de officiële invoering ervan in 2001.

(bron: Wikipedia)

Evangelisch christendom

Het evangelisch christendom is een stroming binnen het orthodox-protestantisme. Het is ontstaan uit de opwekkingsbewegingen binnen het Amerikaanse en Engelse protestantisme in de 18e en 19e eeuw. In de 20e eeuw heeft deze christelijke stroming zich ook over de rest van de wereld verbreid. Deze christenen worden in het Engels 'evangelicals' genoemd, en in het Nederlands spreken we over 'evangelischen', 'evangelische christenen' en ook wel 'evangelicalen'. De evangelischen stellen de persoonlijke ervaring van de verlossing door Jezus Christus centraal. Zij hechten daarnaast groot belang aan evangelisatie.

Orthodox-protestantisme is een protestants-christelijke stroming, die de Bijbel beschouwt als het (onfeilbare) Woord van God met exclusieve, absolute en universele zeggingskracht inzake heil en onheil van mens en wereld.[1] Een tegenpool is vrijzinnig-protestantisme.

Vrijzinnig protestantisme is een stroming binnen het protestantisme van mensen die hun christelijke geloof sterk laten bepalen door een ondogmatische houding, waarin vrijheid van denken en geloven op basis van eigen inzichten centraal staat. In die zin vormt het vrijzinnig protestantisme de tegenpool van het orthodox-protestantisme.

(bron: Wikipedia)

Pinksterbeweging

De pinksterbeweging, ook wel aangeduid als het pentecostalisme, is een christelijke stroming die sterk de nadruk legt op de Heilige Geest, die de discipelen van Jezus Christus volgens de Bijbel op de Pinksterdag ontvingen. Dit wordt door de pinksterbeweging als een deel van de belofte gezien zoals dat staat weergegeven in de Bijbel, met name in Joël 3[1] en in Handelingen 2.[2]

De pinksterbeweging, die aan het begin van de 20e eeuw ontstond, is een fors groeiende beweging. Hoewel de omvang niet precies bekend is, lopen schattingen aan het begin van de 21e eeuw uiteen van 150 miljoen tot (volgens aanhangers) 400 miljoen, inclusief de nauw verwante charismatische beweging.[3]

Historisch gezien behoort de pinksterbeweging binnen het protestantisme thuis; zij vond binnen protestantse kerkgenootschappen haar oorsprong.

(bron: Wikipedia)

Baptisme

Het baptisme is een stroming binnen het protestantisme (christendom), ontstaan in 1609 onder puriteinse vluchtelingen van Engeland in Amsterdam na contacten met Nederlandse doopsgezinden. Twee Engelse predikanten John Smyth en Thomas Helwys worden als stichters gezien. Baptisten verwerpen de kinderdoop[1][2] en zijn voorstander van de volwassenendoop door onderdompeling, toegepast op (jong) volwassenen.

Baptisten verenigen zich in zelfstandige, plaatselijke gemeenten. Ze mogen niet verward worden met anabaptisten, met wie geen verwantschap bestaat en ook niet met doopsgezinden, met wie er wel een verwantschap bestaat.

In Amerika vormen de baptisten een van de grootste kerkgenootschappen. In Nederland zijn de meeste gemeenten aangesloten bij de Unie van Baptistengemeenten.

(bron: Wikipedia)